Με τ’ αθόρυβα τακούνια μου
επανέρχομαι
εκεί που η μυρωδιά
της βροχής
μνημονεύει το δωμάτιο
που ψιθυρίζει στο ημίφως
και οι αφουγκρασμοί
του έρωτα
σβήνουν στην άκρη
της κουρτίνας.

Με μια υποψία
φεγγαριού στα μάτια
θα ενοχλήσω
τη σιωπή
που τακτοποίησες.
θα με υποδεχθείς
μ’ ένα φλιτζάνι τσάι
χωρίς ζάχαρη
και μ’ ένα κομμάτι
πικρής σοκολάτας
θα μου προσφέρεις
αναπαράσταση κονσέρτου
στη Σιέννα.
-Έχεις ποτέ επισκεφθεί
την Ιταλία;
Μην απαντήσεις.
Δεν έχει σημασία.

Τώρα υπάρχουν
μόνο οι ώρες οι μικρές
αυτές που μεγεθύνουν
τον ίμερο
κι ακροβατούν
μες στο σκοτάδι.

Η νύχτα απόψε
ανισόρροπη
κι ο απόηχος των τακουνιών μου
ξεμακραίνει…