Πάμε να τα αναλύσουμε, ζαριά ξανά να ρίξουμε
Στου έθνους το τραπέζι

Με χίλια δυό προνόμια, με επαίνους και εγκώμια
Που κόλλησε το γρέζι

Πάμε λοιπόν, Θεμιστοκλή, ξανά το έργο απ’την αρχή
Στην εποχή του κλέους
Να βρούμε και τα αίτια που φτάσανε στην ένδεια
Οι γυιοί του Περικλέους


Πως γίναν και διαλύσαμε όσα αιώνες χτίσαμε
Με πνεύμα και με ρώμη
Σκουριάσανε τα άρματα, το μάθαν τα καθάρματα
Και κλείσανε οι δρόμοι

Μιστόκλη, την πατήσαμε, οι δάφνες μας μεθύσανε
Μ’ακάλυπτα τα νώτα
Μονάχα το γινάτι μας, το κλέος και η πλάτη μας
Μας μείναν απ’τα πρώτα...

Σπυρίδων, την πατήσαμε
οι δάφνες μας μεθύσανε
Μ’ακάλυπτα τα νώτα
Μονάχα το γινάτι μας, το κλέος και η πλάτη μας
Μας μείναν απ’τα πρώτα...