Μη μου κρατάς το χέρι, δεν πεθαίνω
Μη μου μετράς το πάθος στον σφυγμό
Μόνο τις νύχτες τούτες που αρρωσταίνω
Πες μου αν θέλεις τον παλιό χρησμό

Είναι ο καιρός μολύβι και βαραίνει
Άλλος τα μάτια κλείνει κι αγροικά
Άλλος στο βράχο πάνω ξαποσταίνει
Κι άλλος σαν Σίσυφος τον εκυλά

Πες μου τι κάνουν όσοι αγαπούσα
Και τι κρατάνε πες απ’τα παλιά
Έχουν ξεχάσει ότι τραγουδούσα
Και περπατούν με αγύρτες αγκαλιά

Είναι η ζωή με δάκρυα φτιαγμένη
Άλλος το ξέρει, άλλος το ξεχνά
Άλλος σημαία παίρνει και πηγαίνει
Άλλος χαμένος πάει στα σκοτεινά

Πες μου τι κάνουν οι παλιοί μας φίλοι
Γιατί δεν έρχονται στο φως εδώ
Μήπως χαμένοι μες στο γλεντοκόπι
Ακολουθούνε ψεύτη αρχηγό

Είναι η ψυχή από άβυσσο πλασμένη
Κι όποιος το ξέρει, δεν το αποξεχνά
Κι εκείνο το όνειρο που περιμένει
Πότε λυτρώνει πότε τυραννά


Ένα μπουκέτο φρέσκες μαργαρίτες
Απ’το πρωί κοιτάζω και γελώ
Με τους παλιούς μου ζω ονειροκρίτες
Μα της ζωής το αίνιγμά θαμπό