Αγαπούσε τ’ αστέρια
τους αριθμούς
και την ακρίβεια των γλωσσών
Ήξερε πως ο δάσκαλός του
ήταν ο απεσταλμένος της τελειότητας
και τον λυπούσε να βλέπει
πόσο φθειρόταν
να εξηγεί
να πράττει
να δείχνει
με παραμύθια ευτελή
τη μακρινή αλήθεια.
«Μη γίνεσαι ο γελωτοποιός των αμαθών
τούτος ο κόσμος
είναι πληγή
είναι αγχόνη»
του έλεγε την τελευταία νύχτα
Μα ο δάσκαλος αρκέστηκε να του δείξει
την Άρκτο
κι έπειτα τον Σκορπιό
αρκέστηκε να καταμετρά
τις αποστάσεις των ουρανίων σωμάτων.
Κι έτσι η νύχτα παρέκκλινε
απ’ το αρχικό της σκότος
ακολούθησε την ομορφιά
κολύμπησε στον γαλαξία
η νύχτα εκείνη της άνοιξης
έγινε σιωπηλή παραβολή
μέχρι που είδε μπροστά του
ο Ιούδας
όλους τους δάσκαλους
να διδάσκουν ματαίως
το φως.