Δεν άκουγε πια φωνές
ούτε και βήματα
η αγορά έξω απ΄την πόρτα του
σαν να βουβάθηκε
στ’ αυτιά του μόνο έφτανε
το μέγα κύμα
που απλωνόταν και τον κρήμνιζε
στον σκοτεινό βυθό

τότε ήταν που είδε
μια δίνη πολύχρωμη
τη Φλωρεντία με ανοιξιάτικα χρώματα
παπαρούνες και μέλισσες
να συλλέγουν γύρη
κι εκείνος παιδί
ξαπλωμένος στη χλόη
χωρίς υπόνοια της κόλασης
χωρίς οσμή της Βεατρίκης
μονάχα με μια άγραφη
βουβή ανησυχία
για όσα περνούν μέσα απ΄την ύλη
και μένουν πάντα άπιαστα.