Δεν ήθελε να τη γιατρέψει
μόνο να μάθει ήθελε
από ποια ρωγμή
εισβάλλει η τρέλα
κι ύστερα ανοίγοντας
μιαν ίδια στο κορμί του
ν’ αφήσει όλα τ’ αόρατα
όλα τα σκοτεινά
να τον θηρεύσουν
Και η γυναίκα τον ελέησε
κι ενώ ξεδίπλωνε
μπροστά του τις πληγές της
εκείνος προσευχόταν
να ’ναι το ρίγος του
ακέραιο πάντα
να ’ναι η ζάλη του
μια λάμψη διαρκής
να σπουδάζει τον πόνο
με θάνατο
να σπουδάζει τον πόνο
με πόνο

τώρα θα βρείτε τη γυναίκα
με ένα κίτρινο φόρεμα
κουρελιασμένο
να διασχίζει τους αιώνες
τις χώρες
τα σύνορα
είναι η Μεσσίας
διασώζει τον τρόμο
τον ιερό μας καρπό.