Λένε πως ποθείς το σπέρμα των αντρών
και πως σ’ αρέσει να ταξιδεύεις στο σκοτάδι.
Μα εγώ δεν είμαι άντρας
ούτε τις νύχτες θα με βρεις να περπατώ στους δρόμους.
Τότε γιατί με επισκέπτεσαι;
Γιατί με αγαπάς;
Ίσως να έμαθες πως είμαστε αδερφές
περιπλανώμενα δαιμόνια
σε κήπους μυστικούς
κόρες της σιωπής
υφάντρες του έρωτα.
Το αίμα δεν γίνεται νερό
όσοι αιώνες κι αν περάσουν.
Μας δένει το γονίδιο
μια κληρονομική διάθεση
προς τις εκστάσεις.