Απόψε βγαίνω σε παράξενη πορεία
και σου φωνάζω πως τρελά σε αγαπώ,
εμείς θα γράψουμε μια μέρα ιστορία
και μ’ ένα σύνθημα ξανά θα σου το πω.

Εγώ σου λέω ο αγώνας για τους δύο
πως είναι ζόρικο κι επαναστατικό
και μες στα μάτια σου σαν όνειρο θα δύω
και θ’ ανατέλλω στον δικό σου ουρανό.

Γιατί δεν είμαι τσαμπουκάς να μη με θέλεις
κι ότι σου λένε οι δικοί σου για ν’ ακούς
πως είμαι τάχα καλλιτέχνης και τεμπέλης
κι έχω παρτίδες με φρικιά κι αναρχικούς

Κι όταν φουντώσει και ανάψει η πορεία
θα ’ρθω στ’ αυτί σου για το τι και για το πώς,
μονάχος γράφω τη δικιά μας ιστορία
μες τη μεγάλη τη διαδήλωση του ενός.

Σβησμένο σύνθημα στον τοίχο που αντέχει
κι όσα ποθήσαμε ποτέ μην αρνηθείς,
μόνο ο έρωτας μονάχα δίκιο έχει
μ’ απ’ έξω χάραξε και πάλι δεν θα ‘ρθεις.

Μ’ απ’ έξω χάραξε και πάλι δεν θα ‘ρθεις.