Τι να λένε τα πουλιά
στον Παράδεισο, παιδιά;
Μήπως λεν για το φεγγάρι
και ποια νύχτα θα το πάρει;
Μήπως λεν για τ’ ανοιχτάρι,
τ’ Άγιου Πέτρου το καμάρι; –
τέτοια κλείδα δεν είναι άλλη
πιο βαριά και πιο μεγάλη.

Άλλα έχει να μας πει
ένας κηπουρός εκεί
στου Παράδεισου τη γη.
Έστησε όλο του τ’ αφτί
κι άκουσε με προσοχή
των γλυκών πουλιών φωνή.
Και συμπέρανε λοιπόν
πως δεν είχαν στο μυαλό
παρά πράγματα ελαφρά,
πιο ανάλαφρα κι από
τα δικά τους τα φτερά﮲
και ανόητα μιλούσαν
κι επιπόλαια φλυαρούσαν
και παντόγυρα λαλούσαν
κελαηδισμού χαρά.