Κακά μαντάτα: οι Έλληνες φιρί φιρί
το πάνε ν’ ανεβάσουν στην Επίδαυρο
«Πέρσες» Αισχύλου Μαραθωνομάχου.

Βαρύ το πλήγμα! Επάνω στ’ άλογά τους,
στ’ αφιονισμένα κύματα του Αιγαίου
οι πρώτοι καταδότες τετραπόδισαν.
Δεμένο το χαμπέρι στο λαιμό
γοργού υποτακτικού. Με προσκυνά,
μου δίνει τη γραφή, τη δάγκωσα, την έφτυσα.

Άιντε σκούντα τώρα την Ευρώπη
να στείλει πρεσβευτές για ν’ ακυρώσουν
μια τέτοια πολυτάραχη παράσταση!

Ευρώπη, Ευρώπη,
καλά το ’λεγα εγώ, δεν έχεις μπέσα
κι αφήνεις τους Πανέλληνες στο έλεος
τ’ αβυθομέτρητου βαρβαρισμού τους.
Με πνίγει, αλί, το δίκαιο της θαλάσσης μου,
φόβος με πιάνει, θλίψη με κατέχει,
μαράζι ανατολίτικο, μακρόσυρτο…

Αμμά κι αν έχουν κότσια, δεν θ’ αποτολμούσαν
μια τέτοια ύβρη: «Πέρσες», του Αισχύλου,
στην επηρμένη Επίδαυρο. Με το φεγγάρι
μισό, ημίκυρτο, να τους θυμίζει
ότι το φάντασμα τ’ απόκοσμου Δαρείου
φέρνει τα πάνω κάτω.
Οι βέβηλοι,
με τι τεχνάσματα πατούν το μνήμα!