Μπαίνοντας σε καράβι για να πάνε

προς την αθέατη πλευρά της τραγωδίας

τους ζύγωσ’ ένας άγγελος ανέστιος,

χαμένος και αυτός απ’τα φτερά του.

«Μην κλαίτε, αδέρφια», είπε, και τους έδειξε

του Σπαρτιάτου βασιλέως τη μάνα.

Είχε κι αυτή κοντά της μαζεμένα

κάτι κλωσσόπουλα του γιου της κι ένα μάτσο

χαρτιά που ανεμίζαν δικαιοσύνη,

δεσμεύσεις, δοκιμές Πίστης κι Ελπίδας.

Από κοντά η Αγάπη τούς συντρόφευε,

ενώ τρογύρα η θάλασσα περιπολούσε.

Κι όταν με τα πολλά πλευρίσαν στη στεριά

δεν είχε πού τον αλμυρό σεισμό της κλίναι.