Αν η χαρά δεν ήταν δάσος
κι ήτανε δέντρο άρριζο
θα ΄τανε ο κόσμος ένα λάθος
ένα πουλί αράθυμο.

Όταν τα χείλη σου γελούν
μοιάζουνε με αηδόνια
που σαν φιλιά αναζητούν
φωτιά μέσα στα χιόνια.

Αχ, η χαρά πάει στον έρωτα
τον κάνει δέντρο όνειρο
κι όπως ανοίγει τα φτερά του
μιλάει με το απόγειο.

Πάει η αγάπη ανέμελη
να βρει το φως που ανήκει
ειν΄ η ψυχή μας άναρχη
δεν μένει πια στο νοίκι.

Όταν τα χείλη σου γελούν
μοιάζουνε με αηδόνια
που σαν φιλιά αναζητούν
φωτιά μέσα στα χιόνια.