'Έλενα και Βάσω, Ντίνα και Κική,
πάνω στου κορμιού μου το ζεστό καράβι
βρήκατε σωσίβιο, πήγατε πιο κει,
ώς τον πρώτο φάρο, που άρχιζε ν’ ανάβει.

Λόγο δεν ζητάω, τώρα τι φελά,
άλλωστε μια λύση ήταν και για μένα.
Λέγαμε, πως έτσι θα ‘ταν πιο καλά,
μόνοι ταξιδιώτες σε λιμάνια ξένα.

'Έλενα και Βάσω, Ντίνα και Κική,
όνειρα και ήλιος, λησμονιά και λύπη,
όποτε σας ψάχνω όλες στη γραμμή,
πάντα κάποια μένει, πάντα κάποια λείπει.

Τώρα το κορμί μου έμπασε νερά,
κάποιος το τραβάει όλο προς τα κάτω,
δώστε μου το χέρι, δεν ζητώ πολλά,
πριν κατρακυλήσω ώς τον μαύρο πάτο