Σκληρά με καταδίκασες
κακούργα κοινωνία
να τυραννιέμαι διαρκώς
στη μαύρη δυστυχία

Αχ, τι κρίμα πως να ζήσω
και ποια πόρτα, ποια πόρτα να χτυπήσω

Κουρέλι με κατάντησες
στους δρόμους πεταμένο
και μια παράγκα ξέσκεπη
μου άφησες να μένω

Αχ, τι κρίμα πως να ζήσω
και ποια πόρτα, ποια πόρτα να χτυπήσω

Ο κόσμος με τον πόνο μου
γελάει και γλεντάει
τι κρύβω όμως στην καρδιά
κανείς δε με ρωτάει

Αχ, τι κρίμα πως να ζήσω
και ποια πόρτα, ποια πόρτα να χτυπήσω