Εκείνη πορεύεται μέσʼ στη μαγεία του ρυθμού:
(α+β)2 = α2+2αβ+β2.
Αυτός περιπλανιέται σε σοκάκια απροσδιοριστίας.

Όσες φορές προσπάθησαν να προσεγγίσουν την ταυτότητα, κάνοντας την παραδοχή:
όπου α = αγαπώ και όπου β = βαρβατεύω,
το αποτέλεσμα πάντα προέκυπτε:

επειδή όπου α = αγαπώ,
γι αυτό όπου β = βασανίζομαι.