Η τελευταία μέρα που χτυπιόταν σαν το ψάρι
είδε τα καμπαναριά να χύνονται στον ήλιο
καθώς σέρνονταν μέσα στις αχτίδες τους

τα δοκάρια να στάζουν μέλι
ίσως πατάγανε σε πόδια μελισσών

τα χάδια πηγαινόερχονταν σαν αφετηρίες
χωρίς να ξέρουν που ανήκουν

ήταν τυλιγμένα με σφυρίγματα των ξακουστών
των ανθρώπων που μεταφέρουν ρυμουλκά
κρεμώντας τους πάνω από τα νέφη

στον προορισμό της συντριβής, της πτώσεως
με μαύρα περιλαίμια στους ναύτες

ευθεία για την οδό των αγαλμάτων