ια ποια τιμή μου μιλάς
και στην ενοχή σου ξυπνάς
Στα μυστικά θα πνιγείς θα χαθείς θα απελπίζεσαι
Και πάλι θα φταις θα κρυφτείς

Οι αγάπες πάντα φεύγουνε
Οι φίλοι όλα τ’ αντέχουνε αϊντέ
Δεν σβήνει αυτή η κατάρα σου
στην βότκα (στο πιόμα) στα τσιγάρα σου ποτέ

Βαθύ ποτάμι ο καιρός
Κι ο πόνος πάντα αρχηγός για ιδέ
Κι αν φεύγεις και αν έρχεσαι
τον λόγο σου να σέβεσαι αδερφέ

Για ποια ζωή μου μιλάς
και άδεια φιλιά να κερνάς
Δώρο η κάθε στιγμή στην οργή φυλακίζεσαι
Άτιμο πράγμα η τιμή