Δάκρυα, ντροπή και πόνο
θα 'χω τώρα συντροφιά
φεύγεις και μ' αφήνεις μόνο
σαν την έρμη καλαμιά

Της ζωής μου τα καλύτερα χρόνια
τα θυσίασα για σένα σκληρή
στα μαλλιά μου πέσαν πρώιμα χιόνια
κάθε σκέψη σου να διώχνω πικρή
και με πλήρωσες με τέτοια ντροπή

Δάκρυα, ντροπή και πόνο
θα 'χω τώρα συντροφιά
φεύγεις και μ' αφήνεις μόνο
σαν την έρμη καλαμιά

Πριν η μοίρα μου στο δρόμο μου σε φέρει
ήμουν βράχος, φωτιά κι αστραπή
τώρα είμαι ένα ανθρώπινο κουρέλι
γιατί πάλεψα για σένα πολύ
και με πλήρωσες με τέτοια ντροπή

Δάκρυα, ντροπή και πόνο
θα 'χω τώρα συντροφιά
φεύγεις και μ' αφήνεις μόνο
σαν την έρμη καλαμιά