Δεν με κοιτάει. Έχει κλειστά τα μάτια.
Το χέρι της στο στήθος μου. Το άλλο στο μάγουλό της.
Κανείς θα νόμιζε ότι σκέφτεται βαθιά,
δεν σκέφτεται όμως. Ονειρεύεται
ίσως : δάση και θάλασσες, τρεχούμενα νερά,
αστέρια, σύννεφα, όλα εκείνα που δεν είδε
ακόμη. Στιγμές μού φαίνεται πως μου χαμογελά.
Το χέρι μου στην πλάτη της δονείται απ’ τον σφυγμό της.
Είναι μια φλέβα κόκκινη. Είν’ όλη μια καρδιά.