Το φεγγάρι όταν ματώνει
κάποιος έρωτας τελειώνει,
τόσο πάθος, τόσο μόνη, Αντιγόνη.
Η αγάπη με σκοτώνει
όταν Σάββατο ζυγώνει
τόσο δάκρυ, τόσο μόνη, Αντιγόνη.

Αντιγόνη δεν υπάρχουν πλέον δρόμοι
δίχως δάκρυ και συγνώμη,
όλοι είναι τόσο μόνοι Αντιγόνη.

Παραμύθι που λυτρώνει
η βροχή που δυναμώνει
τόσο χώρια, τόσο μόνοι Αντιγόνη.
Έξω χιόνισε, το στρώνει
ένας ήλιος με παγώνει
τόσο κρύο, τόσο μόνοι Αντιγόνη.

Αντιγόνη δεν υπάρχουν πλέον δρόμοι
δίχως δάκρυ και συγνώμη,
όλοι είναι τόσο μόνοι Αντιγόνη.