Εσύ μιλάς του ήλιου σαν θα ‘ρθει πρωί
είσαι ανθισμένο τρυφερό κλαδί
κι έχεις ανοίξει πλατιά
μέσα στον κόσμο φτερά.

Εγώ έχω σβηστεί σαν γράμμα στην βροχή
ζω σε μιαν άλλη μακρινή εποχή
βρήκα κι εγώ τη χαρά
στο παρελθόν μια φορά.

Είσαι ένα φως πρωινό κι είμαι εγώ δειλινό
είσαι γέλιο χαράς κι είμαι δάκρυ.
Είσαι ένα φως πρωινό κι είμαι σπίτι κλειστό
δειλινό κουρασμένο, χλωμό στης νύχτας την άκρη.

Εσύ δεν έχεις νιώσει ακόμα τι θα πει
αποτυχία, μοναξιά, σιωπή,
ορφάνια, φόβος, ντροπή
και διαλυμένη ζωή.

Εγώ έχω αλλάξει χίλιες δυο ζωές
κι όμως ναυάγησα όλες τις φορές
φοβάμαι που μ’ αγαπάς
γιατί είσαι ακόμα παιδί

Είσαι ένα φως πρωινό κι είμαι εγώ δειλινό
είσαι γέλιο χαράς κι είμαι δάκρυ.
Είσαι ένα φως πρωινό κι είμαι σπίτι κλειστό
δειλινό κουρασμένο, χλωμό στης νύχτας την άκρη.