Βραδιάζει,
κουράστηκε η καρδιά κι αναστενάζει,
κουράστηκα και θέλω ησυχία
κλείστε τις πόρτες, κλείστε τις πόρτες
και χαμηλώστε τα ηχεία.

Δεν αστειεύομαι και μη γελάτε
εκεί που ήμουνα κι εσείς θα πάτε
κι όταν γυρίσετε θα με θυμάστε
αφού πια ήσυχοι δεν θα κοιμάστε.

Χαράζει
κι ανθρωποθάλασσα τρέχει, γιορτάζει
ανυποψίαστη, παγιδευμένη,
γνωστοί οι πάντες, γνωστοί οι πάντες
και μεταξύ τους πάντα ξένοι.

Δεν αστειεύομαι και μη γελάτε
εκεί που ήμουνα κι εσείς θα πάτε
κι όταν γυρίσετε θα με θυμάστε
αφού πια ήσυχοι δεν θα κοιμάστε.