Θα δεις να συμβαίνουνε πολλά
ο κόσμος να παραμιλά
θαύματα και καταστροφές
το αύριο να ‘ναι χθες.
Ακούγεται ότι θες
και οι πληγές όλες θα ‘ναι ανοιχτές.

Μα μέσα στη δικιά μου σιωπή
ακούγεσαι μόνο εσύ
ότι κι αν γίνεται στη γη
εγώ έχω μια πληγή που άστρα αιμορραγεί.
Και είσαι αγάπη μου, είσαι αγάπη μου,
είσαι αγάπη μου αυτή η πληγή.

Ας έρθει λοιπόν και η αυγή
που κάθε καρδιά ναυαγεί,
θα ‘χεις ξεχάσει ν’ αγαπάς
που ήθελες να πας.
Με πόνο θα κοιτάς
θα μπερδεύεις τους άλλους μ’ εμάς.

Σκοτάδια το φως θα γεννά
εικόνες της νιότης ξανά
ποτίζει με δάκρυα η καρδιά
δεν θα ‘χεις πια σκοπό και τότε θα σου πω.
Πως εγώ μόνο εσένα, εγώ μόνο εσένα,
εγώ μόνο εσένα αγαπώ.

Μα μέσα στη δικιά μου σιωπή
ακούγεσαι μόνο εσύ
ότι κι αν γίνεται στη γη
εγώ έχω μια πληγή που άστρα αιμορραγεί.
Και είσαι αγάπη μου, είσαι αγάπη μου,
είσαι αγάπη μου αυτή η πληγή.