Έχουμε συνάντηση στην καρδιά,
Το σταυροδρόμι των συναντήσεων,
Εγώ, ο εαυτός μου κι η ψυχή.

Ίσα ίσα μας παίρνει, μας χωρεί,
Όπως μια κλίνη κοινή.

Δε χορταίνει ο ένας τον άλλο,
Τον γεύεται, τον αποζητά,
Το περιπόθητο αίμα και το πρόσωπο.

Απ’ την πολλήν αγάπη, απ’ την πολλή ενατένιση.

Συνουσία παράξενη, ερμαφρόδιτη,
Οστά και δέρμα, πτέρωμα και μοναξιά,
Σάρκα, καθρέφτισμα και λάμψη.

Πώς να μας σμίξει ο έρωτας, πώς να μας κρύψει ο θάνατος.

Φαινόμαστε, φαίνονται οι διαστάσεις μας,
Τ’ απόκρυφα μέλη, τα σημάδια μας.
Οι ρίζες μας βυθίζονται στη λάσπη,
Μπερδεύονται με τα κύτταρα των φυτών,
Τα σάπια νερά και τα σκουλήκια.
Επιθυμίες και όνειρα μας τρέφουν.
Το σκότος εναλλάσσεται με το φως.
Φέγγουν εικόνες αγίων και χέρια αγαπημένα,
Σαν σε ναό τη νύχτα που φωτίζεται.