Πριν πέσουν
Όλα τα φτερά,
Σαν πτίλωμα ενός κύκνου.

Πριν κλείσει η μεταμόρφωση

Από σώμα στο πράγμα,
Απ’ την υπόσταση στην αποσύνθεση.

Μες στο πυκνό σταματημένο φως.

Όπως στην άφωνη θλίψη και στη μοναξιά,
Όπως μες στ’ όνειρο, στην έξαφνη απουσία.

Ακούς που έρχονται οι Προσωπιδοφόροι,
Σαν σκοτεινοί άφαντοι Άγγελοι ή θαμπωμένοι Νυχτοφύλακες
Και σε τρομάζουν, σκύβουν επάνω σου,
Γυρεύοντας τ’ ανομολόγητα μυστικά σου.

Ψάχνουν τη σάρκα, αγγίζουν την ψυχή.

Στο ’να τους χέρι τον στερνό Ζυγό,
Στ’ άλλο τους το Κλειδί και το Μαχαίρι.