Ας αφήσουμε τις μνήμες
Τα πεινασμένα περιστέρια
Που παιδεύουν το σώμα

Ώρα
Που αγρυπνώ
Ώρα
Δεν μπορώ
Να εκφραστώ
Σκοτεινιά π’ αγαπώ
Και
Κατάγομαι

Ακούω τον ήχο που τρυπάει τον άνεμο
Το κρυφό καρδιοχτύπι
Ένα δάκρυ που ράγισε
Το κλάμα ενός παιδιού
Που ξεσχίζει
Τη νύχτα

Στερνή βυθισμένη ανταύγεια
Ματώνοντας τα πονεμένα νερά
Λαβωμένη ελπίδα

Σε συνθλίβουν τα ψυχρά διαστήματα
Αφήνοντας
Την ηχώ τους