Οραματίζομαι έναν άλλο ήλιο που θά ’ρθει
Μιαν ατέλειωτη άνοιξη την ειρήνη των κάμπων

Πέτρα την πέτρα καρδιά την καρδιά θα τρυπάει ο άνεμος
Η μουσική που στρώνει στις ακτές της τρικυμίας τη χλώρη
Η μουσική που μιλάει τη γλώσσα των πουλιών επάνω στα δέντρα

Και θα ’χει μέσα η καρδιά μας τόσο φως
Τόση γαλήνη απ’ τ’ ουρανού θα πέφτει τα παράθυρα
Που τα μεγάλα μας φτερά θα μπλέκονται στα πόδια μας

Και τα χαμόγελά μας θα φτερουγίζουν στα ματόκλαδα σαν πεταλούδες