Πώς μπορείς να χωρέσεις
Σε μια μηδαμινότητα
Απλώνοντας την ατέλειωτη μοναξιά σου
Μέσα σ’ ένα στήθος
Μια καρδιά
Που πετάει σπίθες

Διψάς, κρυώνεις
Έχεις την πείνα του πόνου
Για να μπορέσεις να θρέψεις
Την οδύνη του εαυτού σου

Δεν μπορώ να σηκώσω καμιά σκιά
Να περπατήσω γυμνός
Ανάμεσα στα φαντάσματα

Είδωλο θαμπό λησμονημένο καράβι
Ξαφνιάζοντας τους ανέμους
Αναζητώ έναν ήλιο
Ένα σβησμένο πρόσωπο
Μέσα σ’ όλες τις νύχτες

Δεν μπορώ να θυμηθώ
Σηκώνοντας την τρομερή σου αγάπη
Σαν ένα ουρανό προγενέστερο
Ανοιγμένο στην άβυσσο
Των πουλιών και της θάλασσας

Σαν τους αγγέλους που συντρίβονται
Απ’ την απέραντη
Λευτεριά