Γιατί τα ρόδα να ’ναι εφήμερα,
Καθώς τα χείλη μας, τα μάτια μας.

Έκπληκτα μάτια, έκθαμβα ρόδα σιωπηλά.

Δεν ξέρουμε τίποτα, ψυχή μου,
Αν θα χαθούμε για πάντα, αν θα βρεθούμε.

Αν θα ’μαστε κάποτε δέντρα ή Άγγελοι.

Αισθάνεσαι, ακούς, βλέπεις,
Είναι ένα θαύμα που αισθάνεσαι.

Ακούς τον ήχο, την άλλη μουσική
Την παντοδύναμη, πίσω απ’ την όψη τη στιλπνή.

Δεν κελαηδεί τ’ αηδόνι, δε γαβγίζει το σκυλί.

Πίσω από τούτο το είδωλο άλλο είδωλο,
Πίσω απ’ το σκοτάδι σκοτάδι.

Είναι τάχα τα μάτια που μας γελούν,
Είναι το φως που παίζει με την ψυχή μας.