Κάθε νύχτα έρχεται ο θάνατος,
Είναι σκοτάδι μες στο σκοτάδι.
Κάθε πρωί σημαίνει ανάσταση,
Ανασηκώνονται τα σώματα των νεκρών,
Πρόσωπα από πάχνη της νυκτός,
Μέσα σ’ αυτή τη σκόνη, αυτό τον άνεμο.

Μπορεί σε κάποιον ύπνο ν’ ανταμωθούμε.

Περίμενέ με, ψυχή μου, θα σε κράξω,
Θα σε φωνάξω και θ’ αποκριθείς.

Μην αστοχήσεις τ’ ωραίο σου πρόσωπο.

Θα σου δώσω πίσω τ’ ακριβά σου μάτια,
Τ’ άχραντα χέρια σου θα σου χαρίσω.
Τη γήινη σάρκα σου, τα όνειρά σου.

Γιατ’ είναι ο έρωτας μια μουσική, ο θάνατος
Παύση: μια τελειωμένη επιθυμία.

Ο χρόνος όλος μια στιγμή σιωπής, ένας αντίλαλος.