Τα μάτια μου έγιναν άπληστα,
Σαν λιμασμένα πουλιά.
Τα χείλη μου όλο διψούν.
Τα χέρια μου δεν έχουν κορεσμό.

Πεινώ και διψώ: αγκαλιάζω τον άνεμο.
Διψώ και πίνω και δε χορταίνω.

Ο ύπνος μου μέσα γέμισε ρωγμές,
Σαν τ’ άδεια σπίτια τα ετοιμόρροπα.

Τι να τα κάμω τούτα τα στεγνά καψαλιασμένα χέρια,
Τούτη τη σάρκα που μύρισε στάχτη και καπνιά.

Να πιάσω απ’ την αρχή να ξαναγίνω,
Να με γεννήσει η μάνα μου ξανά.