Σε δύο φωνές και χορό

Πρώτη φωνή
Αυτό που φάνηκε δεν είναι πουλί,
Αυτή η ανάσα, το καρδιοχτύπι
Σαν το δικό μας, τούτο το λαχάνιασμα.

Δεύτερη φωνή
Ω νύχτα, που μας δέχεσαι,
Νύχτα, που μας παραμορφώνεις.

Έπεσε τάχα κι έφτασε ως εδώ ή μας ’ποθύμησε,
Κάπου μας είδε και μας θυμήθηκε.

Πρώτη φωνή
Να το σηκώσουμε, να το κρατήσουμε.

Δεύτερη φωνή
Ω άμορφη σάρκα σαν τη ζύμη,
Σάρκα θεού, του πιο γυμνού θεού,
Σχήμα του πιο γυμνού ανθρώπου.

Τι κρύβουν τα μάτια τα κλειστά,
Τ’ άγγιχτα χείλη τα γραμμένα.

Ποια τάχα ψυχή μέσα στο σώμα.

Χορός
Από ποιον πήρε, τίνος σάρκα,
Αίμα και σάρκα και του μοιάζει.
Από ποιον πήρε τάχα ο έρωτας,
Από ποιον πήρε τάχα ο θάνατος,
Σπλάχνα, οστά, την ομορφιά.


Πρώτη φωνή
Τίποτα δεν έφερε να μας φιλέψει,
Ένα μικρό καρπό ή ένα κρίνο.

Τίποτα δεν έφερε, τίποτα δεν φορεί,
Ένα πανί να κρύψει τα μέλη του.

Δεύτερη φωνή
Μήτε κουρέλι να ζωστεί μήτε μαχαίρι.

Χορός
α' ημιχόριο
Πορφύρα του ’πρεπε, μαλαματένιο χαϊμαλί,
Πέδιλα, υποπόδια, ψηλά μποτίνια.
Στέφανα του ’πρεπαν και μουσική.

β' ημιχόριο
Πιο πολύ φως, πιο πολύ ομορφιά,
Πιο ομορφιά απ’ την ομορφιά.

Πρώτη φωνή
Πόσο είμαστε έρημοι, Θεέ μου, πόσο φτωχοί.

Δεύτερη φωνή
Είναι γυμνός και κρυώνει ο άνθρωπος, κρυώνει ο Θεός,
Χωρίς στολή και δίχως πανοπλία,
Φτερά, μεγάλα σώματα, σπαθιά.

Χορός
Και τ’ απαλό σκοτάδι θα μπορούσε
Και το πολύ φως και ίσκιος ονείρου
Και ίσκιος περαστικού πουλιού να μας συντρίψει.


Πρώτη φωνή
Μήλο πεσμένο απ’ τη μηλιά, ρόδο κομμένο,
Ένα μαντίλι κόκαλα, μια φούχτα χώμα.

Δεύτερη φωνή
Καλοί μου, μην το ψάχνετε με τα μάτια,
Δεν ξέρει να κρύψει το πρόσωπό του.
Δεν ξέρει από ντροπή, δεν ξέρει από καθρέφτισμα.

Ντραπείτε τη δική σας γύμνια και ντροπή.

Χορός
Τι θα μπορούσε να μας σκεπάσει,
Τι να μας κρύψει από το πρόσωπό μας.

Δεύτερη φωνή
Καλοί μου, αφήστε το στα σπάργανά του,
Καθώς πάνω σε στρώματα από ρόδα,
Ν’ αναπαυτεί απ’ το αίμα και τον τρόμο.

Πρώτη φωνή
Σιγά, να μην πονέσει και σκιαχτεί,
Να μην τρομάξει και ματώσει.

Δεύτερη φωνή
Να αισθανθεί τη μυρουδιά του γήινου ύπνου.

Χορός
Ποιος να το πει και να τ’ ακούσει.
Η γέννησή μας είναι σαν τον ύπνο.
Τον γήινο ύπνο, τον γήινο θάνατο.
Στέρηση, αίμα και σάρκα, αποκοπή,
Σαν του καρπού που πέφτει απ’ το μεγάλο δέντρο.
Ανάμνηση, απογύμνωση και πτώση Αγγέλου.

Δεύτερη φωνή
Όσοι γεννηθήκατε, όσοι έχετε γευτεί
Το σώμα και το αίμα, όσοι γυμνοί,
Ω τελειωμένες ψυχές μέσα στον χρόνο,
Μη θρηνείτε την απογύμνωση,
Υποδεχθείτε την άχραντη γέννηση, προσευχηθείτε.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε.

Χορός
α' ημιχόριο
Γέννηση ενσωμάτωση της ωραιότητας,
Γήινη πτώση και φεγγοβολή
Της απογυμνωμένης θεότητας,
Αδελφή του θανάτου, γέννηση – άνοιξη.
Ω σιωπή των ουρανίων ερήμων.
Κλίμαξ άνω και κάτω, ποταμέ,
Αείροη Κρήνη μυστική.

Λεηλασία της Μοναξιάς, κένωση της Αγάπης.

β' ημιχόριο
Τέκνο του τέκνου, τέκνο μας,
Πιο τέκνο από το τέκνο μας,
Σάρκα απαλή και νέα, σάρκα μυθική.
Σάρκα απ’ τη σάρκα μας,
Αγάπη απ’ την αγάπη μας.
Αγάπη πολλαπλασιασμένη,
Σαν ντουφεκιά π’ αντιλαλεί
Σ’ άγνωστες νύχτες και βουνά.

Δύναμη εκατονταπλάσια.

α' ημιχόριο
Τα σώματα γιορτάζουν τον ερχομό σου,
Όλα τα στήθη τα σμιχτά, όλα τα χείλη,
Ετοιμόγεννα ζώα, φωνές μέσα στο αίμα.

β' ημιχόριο
Αγκάλιασέ μας, κλείσε την ετοιμόρροπη
Ρικνή σκιά μας μες στην εκθαμβωτική
Δικιά σου, την όψη μας στο πρόσωπό σου

Και σώσε μας.


Χορός
α' ημιχόριο
Απόψε ο χρόνος είναι περίλυπος,
Ο μέγας χρόνος, κόπηκε το αίμα του.
Έβαψε μέσα η νύχτα, γέμισε η θάλασσα.

Πρώτη φωνή
Έπεσε μια πέτρα στο κενό,
Άνοιξε ρωγμή μες στο σκοτάδι.

Δεύτερη φωνή
Οι νεκροί αναπνέουν πιο ελεύθερα.

β' ημιχόριο
Απόψε τα πράγματα έχουν μείνει
Άφωνα, ασάλευτα και μυστικά,
Δέντρα, βουνά, πέτρες, οι Άγγελοι.
Οι μνήμες, τα όνειρα, ο ύπνος, ο έρωτας.

Ο αχώριστος σύντροφος όμαιμος συνοδοιπόρος.

Πρώτη φωνή
Το καρτερούν στην έξοδο για να το πάρουν
Πέρα απ’ τη θλίψη, πέρα απ’ τη χαρά,

Πέρα από τούτα τα βουνά, τ’ άλλα βουνά, την άλλη θάλασσα...

Δεύτερη φωνή
Καλοί μου, τέλειωσε η γιορτή,
Όπως τελειώνει η Πρώτη Ανάσταση
Μες στην ευωδιαστή και φωτισμένη νύχτα.
Δεν ακούτε το φως που περπατεί;

Χορός
Το πρώτο πρώτο φιλί τον πρώτον ασπασμό.