–Καινούριο μέλος του σώματός μας,
Καινούριο μέλος, καινούργια μουσική.–

Στο πιο μεγάλο βάθος της αγάπης μας,
Στ’ άφωνα σπλάχνα είχες ριζώσει.

Ένας μικρός άγνωστος σπόρος,
Μια άγνωστη έγνοια στην ψυχή.

Τρεφόσουν εκεί με τα όνειρά μας
Τα πιο αιμάτινα, τα πιο σαρκικά.

Σε τάιζε, σε κοίμιζε ο μέγας έρωτας.

–Καινούρια σάρκα, καινούρια μοναξιά,
Καινούρια ψυχή μες στην ψυχή μας.–

Δε γίνεται να κοιμηθούμε μόνοι
Στη μοναξιά μας μες στον ύπνο μας.

Μοναχικές ψυχές, έρημα σώματα.

Μπερδεύεσαι με τ’ άσπρα σεντόνια,
Τα μαύρα εντάφια σπάργανα, τα μέλη μας,

Τα όνειρα τα καθημερινά, πο’ ’χουν πληθύνει
Και μπλέκονται στα μάτια και στα πόδια.

–Καινούρια σιωπή, καινούριος θάνατος,
Καινούρια σκιά μες στη σκιά μας.–

Μας έχεις όλους κάτω απ’ τη σκιά σου.
Είναι παράξενα πλατιά η σκιά σου.

Ως να ’σαι το μεγάλο σπίτι μας, το δέντρο μας.

Χίλιες ψυχές κοιμούντ’ εκεί, χίλια πουλιά.

–Καινούριο στήθος μες στο στήθος,
Νεογέννητο χέρι στην πλευρά.–

Νεογέννητο είδωλο στο πρόσωπό μας.

Όπου στραφούμε, βλέπουμε το βλέμμα σου,
Μας ψάχνει τη σάρκα, μας μετρά.