Θα θυμηθούν τα χέρια και θα ξεχωρίσουν.
Κάθε ψυχή θα σύρει το σώμα της.

Θα ’μαστε οι πρωτόπλαστοι κι οι χαϊδεμένοι.
Δενδρόκηπος

Όταν ακούσεις την άλλη μουσική,
Μη φοβηθείς τον ήχο των τυμπάνων,
Ανάμεσα σε τόσα οστά, τόσα φτερά.
Όταν οι ουρανοί θ’ αντιλαλήσουνε στους ουρανούς.

Κάθε ψυχή θα φανερώσει τη γύμνια της.

Η κάθε μια με τη δική της θύμηση — λάμψη.

Η κάθε μια με τη δική της στέρηση — θάμπωση.

Η κάθε μια με το δικό της κρίνο — μυστικό.

Η κάθε μια μαζεύοντας τα κόκαλά της.

Η κάθε μια γυρεύοντας την άλλη,
Την άλλη αχώριστη ψυχή, την άλλη αγάπη.

Να μην κοπεί το στήθος απ’ το στήθος,
Και στάξει αίμα και ξυπνήσει ο θάνατος.

Μη σβήσει το χαμόγελο και σκοτεινιάσει.

***

Ένας βαθύς αγέρας θα ξεσηκώσει τα κόκαλα των πουλιών.