Αν δεν είχα αυτό το πρόσχημα,
Κάλυμμα που σκεπάζει κρύβοντας το φάντασμα,
Αυτό το εντάφιο ένδυμα το νεκρικό,
Θα μπορούσα να διασχίσω το δίχτυ, να διασχιστώ,
Να περάσω σ’ άλλο σώμα, σ’ άλλο πρόσχημα,
Σύγνεφο αδιάσχιστο, σώμα αστραφτερό.

Αν δεν είχα φορεσιά βαριά σαν πανοπλία.

Λουρίδες-λουρίδες βγάζω το δέρμα να σε βρω,
Κομμάτι-κομμάτι ανοίγω το στήθος, το κορμί,
Να ξεσκεπάσω το είναι μου, να σε χωρέσω στην ψυχή μου.

Γδύθηκα ως μέσα, ως τα στερνά μου οστά, έμεινα ισχνός κι αδύναμος.

Τώρα μπορείς, αν θέλεις, να με συντρίψεις,
Καθώς δοχείο πήλινο αδειανό.
Να με κάμεις πράγμα φτωχό, μια φούχτα χώμα.