Του Θοδωρή Κολοκοτρώνη

Στις νύχτες του Παλαμηδιού
και της παλιάς στρατώνας
με βρήκε πάλι η μοναξιά
κι ένας βαρύς χειμώνας.

Με βλέπει η πέτρα να γερνώ,
το σίδερο να λιώνω
και μου ζητάνε να τους πω
πικρά πως μετανιώνω.

Τα σκαλοπάτια τ’ Αναπλιού
μετράω έναν αιώνα,
μου γράφεις πήγες εξοχή
και βρήκες μια ανεμώνα.

Με βλέπει η πέτρα να γερνώ,
το σίδερο να λιώνω
και μου ζητάνε να τους πω
πικρά πως μετανιώνω.