Έλα όπως είσαι
με όλα τα λάθη της ζωής σου
τα μισά της αντοχής σου
όπως είσαι.

Έλα όπως είσαι
με τη χαμένη δύναμή σου
την κομμένη αναπνοή σου
όπως είσαι.

Και μη με λυπηθείς
και πεις πως ήρθες να κριθείς
αυτόν που αθώωσε η αγάπη
δεν καταδίκασε κανείς.
Και μη κοιτάς γκρεμό
γιατί είμαι πια μπροστά σου εγώ
που έχω απ’ το ολόκληρο το κάτι
κι αυτό το κάτι για να ζήσω είν’ αρκετό.

Έλα όπως είσαι
για τα κουράγια της ψυχής σου
τη ματιά την καθαρή σου
εξαιρείσαι.
Κι αν τρέμει ακόμα η φωνή σου
κι έχει πίκρα το φιλί σου
εξαιρείσαι.

Και μη με λυπηθείς
και πεις πως ήρθες να κριθείς
αυτόν που αθώωσε η αγάπη
δεν καταδίκασε κανείς.
Και μη κοιτάς γκρεμό
γιατί είμαι πια μπροστά σου εγώ
που έχω απ’ το ολόκληρο το κάτι
κι αυτό το κάτι για να ζήσω είν’ αρκετό,

Για τη ματιά την καθαρή σου
εξαιρείσαι.