Είναι ο χρόνος θηλιά
μα θα πάρω αγκαλιά τους καημούς μου,
μια συγνώμη θα πω
κι ένα απλό σ’ αγαπώ στους δικούς μου.

Στης ψυχής τα βαθιά
ναι θα βάλω φωτιά σ’ όποιον φόβο φωλιάζει,
θέλω να ‘μαι αυτός
που θα μείνει πιστός στην καρδιά σαν φωνάζει.

Μα θ’ αλλάξω εγώ για μένα
δε γυρνώ στα περασμένα, έχω μέσα μου θεό,
και “το θα” θα το πετάξω
τα δεσμά του χθες θα σπάσω που κλωτσούσα τον καιρό.

Τα απλά και μικρά
που μου δίνουν χαρά δεν θ’ αφήσω να φύγουν,
και θα κλείσω πληγές
ο θυμός και το στρες που ανοίγουν.

Τώρα θα ‘χω πυγμή
και την κάθε στιγμή θα παλεύω με θάρρος,
κι ότι είναι στραβό
μες στον κόσμο αυτό και μου γίνεται βάρος.

Μα θ’ αλλάξω εγώ για μένα
δε γυρνώ στα περασμένα, έχω μέσα μου θεό,
και “το θα” θα το πετάξω
τα δεσμά του χθες θα σπάσω που κλωτσούσα τον καιρό.