Με βρήκε πάλι το ξημέρωμα του Αυγούστου
κι ένας αέρας να φυσάει τρελαμένος
μου φέρνει ζάλη νοιώθω τόσο κουρασμένος
παλιό σκαρί , θέλω ν' αράξω στο λιμάνι

Θα ξαποστάσω στις πιο όμορφες στιγμές μου
και κάθε σούρουπο κοντά της θα με φέρνει
σαν το τραγούδι της σιωπής που δεν σωπαίνει
το σ' αγαπώ που σου το λεν μα δεν σου φτάνει

Πικρός καφές τώρα ξυπνά τα γκρίζα πρωινά μου
κι αναπολώ τα εφηβικά εκείνα χρόνια
κίτρινο χρώμα έχουν πια τα δάχτυλά μου
κι αυτή κοιμάται σε κατάλευκα σεντόνια

Ξύπνα ψυχή μου γιατί πριν το καταλάβεις
δεν θα 'χεις τίποτε να δώσεις ή να λάβεις
Βλέπω ν' αδειάζει η ζωή απ' το μπουκάλι
Σήκω καρδιά μου πάρε φόρα κι όπου βγάλει

Όπως και να ' χει είν' τα δύσκολα ωραία
μη μου γεράσεις πριν ακόμα γίνεις νέα
Θα 'χεις καινούργιες αναμνήσεις να θυμάσαι
μη μου θυμώνεις ούτε όμως να λυπάσαι

Στο πρόσωπό μου οι δρόμοι άφησαν ρυτίδες
πέρασαν χρόνια που δε σ' είδα και δε μ' είδες
Βλέπω ν' αδειάζει η ζωή απ' το μπουκάλι
Σήκω καρδιά μου πάρε φόρα κι όπου βγάλει
όπου βγάλει