Μοιάζεις με γέρικη πατρίδα γειτονιά
όλο ερημιά και δακρυσμένη νοσταλγία.
Μόνη ζωή σου ‘χουνε μείνει τα παιδιά
που ξεκινάνε το πρωί για τα σχολεία.

Σαν παλιό αμαξάκι
που το βρήκαν χρόνια,
σ’ έχουν τώρα ντύσει
μες στην καταφρόνια.

Αν η ζωή στα καλντερίμια δεν περνά
κι άγρια τα βράδια …………………….
Κάποιες φορές μπορεί να δεις τα δειλινά
να ξεπροβάλει το λουλούδι απ’ τη γωνία.

Σαν παλιό αμαξάκι
που το βρήκαν χρόνια,
σ’ έχουν τώρα ντύσει
μες στην καταφρόνια.