Βρυχάται ο Ρίντρα και φωτιές ξερνάει στον φορτωμένο αέρα∙
Πεινασμένα σύννεφα κρέμονται πάνω από την άβυσσο.

Πράος κάποτε, και σε μονοπάτι ολισθηρό,
Ο δίκαιος άνθρωπος τραβούσε το δρόμο του
Μες στην κοιλάδα του θανάτου.
Τριαντάφυλλα είναι φυτεμένα εκεί όπου φύτρωναν αγκάθια,
Και στον άγονο χερσότοπο
Τραγουδούν οι μέλισσες.

Ύστερα το ολισθηρό μονοπάτι φυτεύτηκε:
Κι ένα ποτάμι και μια πηγή
Σε κάθε βράχο και τάφο:
Και πάνω στα λευκασμένα κόκαλα
Κόκκινος πηλός γεννήθηκε.

Ώσπου ο αχρείος άφησε τα μονοπάτια της ευκολίας,
Σε μονοπάτια ολισθηρά για να βαδίσει, και να οδηγήσει
Τον δίκαιο άνθρωπο σε άγονους τόπους.

Τώρα το ύπουλο ερπετό σέρνεται
Με γλυκιά ταπεινωσύνη,
Και ο δίκαιος άνθρωπος λυσσάει στις ερημιές
Όπου λιοντάρια τριγυρίζουν.

Βρυχάται ο Ρίντρα και φωτιές ξερνάει στον φορτωμένο αέρα∙
Πεινασμένα σύννεφα κρέμονται πάνω από την άβυσσο.