Αγαπήστε το κόκκαλο που εξέχει στον λαιμό της κόρης
και τα μάτια της με το νερό που τρεμίζει
και το βυθισμένο κορμί της
και τον ασάλευτο μέσα στα σπλάχνα της γκρεμό
που σας κοιτά και χάσκει.

κι αν φεύγουν στη στροφή σας τα μισάνοιχτα θεριά
κι αν σας βυθά και σας στριφώνει τρόμος

ελάτε
αγαθά μου στοιχειά

εσείς που σας τύλιξαν στο βαμβάκι της Βιρτζίνια
κι ανάπηρους σας βάλανε για ύπνο

ελάτε
κι ας ήταν βάλσαμο τα πιο στυφά σας βέλη

ελάτε να χορέψουμε ξανά
στο λίκνισμα της στάχτης