|
Στίχοι: Βικτώρια Καπλάνη
Μουσική: Αμελοποίητα
Εδώ που στέκομαι φυσάει πολύ.
Μα δεν το νιώθετε εσείς
που σας μοιράναν στη γέννα κρύες λεπίδες.
Εμένα με γέννησε η άκαμπτη στροφή
που σκάφτει λαγούμια φως μες στο μαύρο.
Κι ο άνεμος με γυμνώνει απ’ ανάσα.
Στέκω στο χείλος του πνιγμού.
Ω μη φοβάστε.
Ο βυθισμένος δεν έχει χρεία απ’ οξυγόνο.
Οι κυψέλες του κορμιού του στέκουν μετέωρες.
Εκεί που οι άλλοι ασθμαίνουν για φως
ο βυθισμένος γελά.
Μα το χείλος του είναι κομμένο
κι αίμα δε βγάζει.
Μοναχά υγραίνεται αρμυρά στα χέρια του
που υφαίνουν τα σχέδια
στη σχισμένη πέτρα
που ολοένα βυθίζεται.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 16 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|