Σαν το πουλόβερ του παππού μου
που το φορούσε μια ζωή
έχει ξεφτίσει αυτός ο κόσμος,
έχει ξεφτίσει τραβάμε δύσκολο κουπί.
Και τα προικιά μας κεντημένα
με αυταπάτες και με ψέμα.

Πες μου βρε άνθρωπε τι θες
πόσο νομίζεις πως θα ζήσεις,
όσα παλάτια κι αν θα χτίσεις
τον θάνατο δεν θα νικήσεις.

Πες μου βρε άνθρωπε τι θες
πως έχεις καταντήσει δες.

Ξενοδοχείο η μοναξιά μας
κι είναι το νίκη ακριβό,
δεν έχει μείνει στάλα αλήθεια
σε ένα κόσμο εικονικό.
Και τα προικιά μας κεντημένα
με αυταπάτες και με ψέμα.

Πες μου βρε άνθρωπε τι θες
πόσο νομίζεις πως θα ζήσεις,
όσα παλάτια κι αν θα χτίσεις
τον θάνατο δεν θα νικήσεις.

Πες μου βρε άνθρωπε τι θες
πως έχεις καταντήσει δες.