Επίκαιρες λέξεις
με οδηγούν σε αδιέξοδο.
Αν είχα αυτιά
θα αφουγκραζόμουνα την απειλή.
«Ούτε η μάνα σου θα σε αναγνωρίσει»
Με υψωμένα χέρια
παλαμίζω στο σκοτάδι.
Ψηλαφώ ένα κολλώδες κόκκινο οβάλ
χωρίς μάτια
χωρίς μύτη
χωρίς στόμα.
Τώρα καμιάς γυναίκας ακροδάχτυλα
δεν θα νιώσω,
πάρεξ το ρίγος του θανάτου.
Κι αν δεν με αναγνωρίζετε από την όψη
είμαι εγώ
ο Αντώνης Χαραλάμπους
αναφερόμενος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης
ως δέκατος τρίτος νεκρός
άλλως
ο Στρατιώτης χωρίς πρόσωπο.