Νύχτα ερημική
και το δικό σου χάδι
αναζητά να βρει η ψυχή
και σκίζει το σκοτάδι …

Χάρτινη η βροχή
που απόψε τσαλακώνει
το «σ’ αγαπώ» που σου ‘χα πει
και την καρδιά μου λιώνει …

Νύχτα ερημική
κι εγώ χωρίς αγάπη
κορμί που σβήνει σαν κερί
απ’ του βοριά το άχτι …

Πέτρινη η σιωπή
τα σύννεφα αγκυλώνει
στα στήθια γίνεται καρφί
και στο λαιμό μου αγχόνη …

Νύχτα ερημική
της μοναξιάς σημάδι
θάλασσα απέραντη η κραυγή
κι εγώ μικρό καράβι …

Δίχως αντοχή
σέρνω την ψυχή
φλέγεται η πληγή
μα ‘συ είσαι σ’ άλλη γη …