Κι όμως μπορείς να σταυρωθείς
εκεί στη μέση μιας στροφής,
χορεύεις μόνος μα ο χρόνος
κρυφοκοιτάει και γελάει,
είν’ ο ληστής κι ο θεριστής.

Αγάπα με και φίλα με
επάνω στο μαχαίρι
την ώρα που το σώμα μου
περνά στον ουρανό.
Και τον φονιά συγχώρεσε
και δώσε του το χέρι
κι αντί για μαύρα φόρεσε
κόκκινο νυφικό.

Μόνο να πιείς αυτό ζητώ
της λησμονιάς σου το νερό
και πρόδωσέ με, μίσησε με
για να μπορέσεις να αντέξεις
τη μια ζωή που ‘χεις γραφτό.