την όψη της μοναξιάς φόρεσε το πρόσωπο
ήταν το μόνο ρούχο που ταίριαζε στην ψυχή
ωραίο χρώμα το σκοτάδι
πηγαίνει με τις κόρες των ματιών
κάτω απ’ τα κλειστά βλέφαρα ζωντανεύουν οι στιγμές
τώρα που θ’ ακουμπήσουν οι ζωές
σε ποιο αίμα να γευτούν τις αλήθειες
νίκησε με αγάπη μου, του φώναξε
Νοέμβρης είναι γιορτάζεις
και μου λείπεις

τα παιδικά μου χρόνια σε περιμένουν