Κι ωστόσο κάτι έλειπε απ’ το ωραίο τοπίο
ήταν ο χρόνος που είχε γίνει αόρατος
ήταν η μόνιμη απουσία του απ’ την εικόνα
ήταν οι αλλαγές που θα συνέβαιναν στο μέλλον
αυτά που θα ‘ρχονταν αύριο και μεθαύριο
αυτά που θα συνέβαιναν σε ένα χρόνο
αυτά που θα συνέβαιναν σε χίλια χρόνια.

Ωραίο να το λες, ωραίο να το γράφεις
αλλά οι λέξεις δεν κινούνται στο χαρτί
ωραίο να νομίζεις πως προβλέπεις
πως μόνο εσύ γνωρίζεις τη συνέχεια
αλλά το μέλλον είναι άδηλο
το ‘χουνε γράψει οι αρχαίοι ποιητές
το μέλλον είναι πάντα άδηλο
ούτε η συνέχεια δεν γνωρίζει τη συνέχεια
και το γνωρίζουν μέχρι και οι θεοί
ότι το πότε είναι αστάθμητος παράγοντας
ακόμη κι αν το πώς είναι ήδη ορατό.