Ώρα τέταρτη φτάνει κι οι πληγές μου βαθαίνουν
στα χαρτιά μου ξαπλώνω, μιαν ανάσα γυρεύοντας

μα το αίμα μου πάλι πολεμά και εγείρεται
ν’ αποδράσω με σπρώχνει,
κι ας μη βρίσκω το πέρασμα.

Τρεις φορές ο αλέκτωρ ελάλησε, φίλοι μου
ξημερώνει σε λίγο
αρνηθείτε με αν θέλετε!

Τον σταυρό μου σηκώνω, τη συνέχεια την ξέρετε:
Η ανάσταση φτάνει,
τα καρφιά σας δε σκιάζομαι!